رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با خود کارآمدی کارآموزان آموزشگاههای آزاد و مراکز آموزش فنی و حرفه ای شهرستان مرودشت

هدف پژوهش حاضر رابطه بین هوش معنوی و هوش هیجانی با خود کارآمدی کارآموزان آموزشگاههای آزاد و مراکز آموزش فنی و حرفه ای شهرستان مرودشت می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه، شامل تمامی کارآموزان آموزشگاههای آزاد و مراکز آموزش فنی و حرفه ای شهرستان مرودشت در سال 1393 می باشد. با توجه به اینکه تعداد کل کارآموزان 300 نفر بوده است، حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 169نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل سه پرسشنامه هوش معنوی ، بدیع و همکاران(2010) ، هوش هیجانی، سایبر یاشرینگ (1990) و پرسشنامه خود کارآمدی شرر و همکاران (1982)بوده است جهت تجزیه و تحلیل از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی و رگرسیون استفاده شده است که نتایج نشان داد: بین متغیرهای هوش معنوی و هوش هیجانی با متغیر خود کارآمدی رابطه معناداری وجود دارد بین ابعاد هوش معنوی با خودکارآمدی رابط? مثبت و معنادار وجود دارد بین ابعاد هوش هیجانی با خود کارآمدی رابط? مثبت و معنادار وجود دارد. هوش معنوی قادر به پیش بینی خود کارآمدی می باشد.از بین ابعاد هوش هیجانی مولفه همدلی پیش بینی کننده قوی تری برای خود کارآمدی می باشد. متغیر هوش معنوی پیش بینی کننده قوی تری برای خود کارآمدی می باشد.